Zijn we nog verbonden met de natuur? Zijn we vergeten dat we er intrinsiek mee verbonden zijn, in al haar diversiteit, intensiteit, schoonheid, vrijgevigheid, betekenis en harmonie? Is de mensheid bezig de buitengewone verscheidenheid aan levende wezens uit te roeien, tot het punt waarop we vergeten dat we er deel van uitmaken en zo bijdragen aan onze eigen ondergang?

anatura is een tentoonstelling die onze individuele perceptie van de methodische vernietiging van de ‘wilde’ ruimte in vraag stelt. Mensen vinden zichzelf naakt, kwetsbaar en blind, in symbolische ontkenning. En hoe zit het met jou?

“… Het is dankzij jouw ogen dat we leven, zegt het meisje met de getinte bril, Wij zouden ook leven als ik blind was, de wereld is vol blinde mensen die leven, Ik denk dat we allemaal doodgaan, het is een kwestie van tijd, Sterven is altijd een kwestie van tijd geweest, zegt de dokter, Maar doodgaan alleen omdat je blind bent is de ergste manier om te sterven, We sterven door ziektes, door ongelukken, door toeval, En nu zullen wij ook sterven omdat we blind zijn …”

José Saramago – “Ensaio sobre a Cegeira” (De Stad der Blinden) – 1995